Daten na de dood van een echtgenoot: wat ben je een overleden geliefde schuldig?

Ik kreeg het telefoontje dat mijn man een ongeluk had gehad, en mijn gedachten gingen naar een paar plaatsen tegelijk. Een deel van mijn brein dacht: 'We moeten de auto maar laten maken als ik hem heb opgehaald', terwijl de rest van mij razend was over wat er nu ging gebeuren. Ik was net thuisgekomen van mijn werk en had een fles wijn voor ons geopend, en plotseling was mijn wereld in duigen gevallen. Door het onschuldige rinkelen van mijn telefoon."

-Mary, 27

"s Ochtends werd ik wakker, maar zij niet. Een aneurysma in het midden van de nacht. Ik sliep nog uren naast haar nadat ze was overleden. Ik weet niet eens meer of ik haar welterusten heb gekust."

-Nasser, 44

Wanneer een dierbare overlijdt, wordt alles wat je kent op zijn kop gezet. Of het nu gaat om een echtgenoot of partner, vriend of vriendin, en of je nu tientallen jaren of maanden samen bent geweest, het leven verandert. Wat je gepland had, is weg. De Kerst die u zich had voorgesteld met de kleinkinderen in een nabije of verre toekomst zal altijd een herinnering blijven. En ondanks dat gaat je leven door, met zijn behoefte aan gezelschap, liefde en intimiteit.

Daten na het verlies van een geliefde is een van de moeilijkste dingen die je kunt doen. Je stelt je open voor een ander, terwijl je weet dat verlies nog steeds mogelijk is. Je kunt het gevoel hebben dat je de herinnering aan de persoon van wie je houdt verraadt. Je kunt het gevoel hebben dat je oneerlijk bent tegenover de nieuwe persoon omdat hij niet de persoon is met wie je oorspronkelijk je leven wilde doorbrengen. Al deze gevoelens zijn normaal. Daten na de dood is een emotioneel mijnenveld, maar je kunt er doorheen komen.

Wat je moet weten over daten na de dood

"Nadat Sarah was overleden, vroegen vrienden me of ik klaar om uit te gaan, elke week of zo. Ze waren aardig, maar volhardend. Nadat ik was begonnen met daten, vroegen andere vrienden me of ik wel zeker wist of ik er klaar voor was, of dat het te vroeg was. Er was geen winnaar."

-Alyssa, 31

Het eerste wat je moet weten is dat er geen geschikte tijdlijn is. In het begin zul je vrijwel zeker zo overmand zijn door verdriet en verlies dat je het gevoel hebt dat er geen ruimte is voor afspraakjes. Maar de tijd heeft een manier om ruimte te maken, of herinneringen te maken uit het levendige, en je zou kunnen beginnen met gevoelens die aangeven dat je klaar bent om te daten - een fladderende vlinder wanneer een man op straat lingerend oogcontact maakt, bijvoorbeeld. Dat kan zes maanden zijn, maar ook jaren. Rouwen is eigenaardig en intens, en het is voor iedereen anders. Voor sommigen, vooral oudere volwassenen, kan het leiden tot depressie. Voor anderen is het een stimulans om door te gaan met leven. Je kunt je door niemand laten vertellen wat het "juiste" is om te doen als het gaat om daten. (Als het om geestelijke of lichamelijke gezondheid gaat, is advies van buitenaf vaak wel op zijn plaats).

Als je begint met daten, is één vraag die opkomt: hoe open moet je zijn tegenover je date? Dat is een moeilijke vraag, want elke relatie is anders. De enige echte richtlijn is dat je je nieuwe partner eerlijkheid moet bieden. Dat betekent niet zeggen dat je weduwe bent op je Tinder profiel, of praten over de begrafenis tijdens het voorgerecht op de eerste date. Maar als de relatiegeschiedenis ter sprake komt, zoals altijd in een relatie, moet je eerlijk zijn. De dood is een deel van wie je bent, en het proberen te verbergen heeft voor niemand zin. De persoon met wie je uitgaat heeft het recht

Zij moeten weten dat je gekwetst bent en dat je verdriet en herinneringen anders kunnen zijn dan die van hen.

Zij moeten dit weten omdat er in sommige opzichten geen tijdlijn is voor "eroverheen komen". Daten betekent niet dat je stopt met van iemand te houden of hem te missen, of je voor te stellen hoe het zou zijn als hij of zij nog leefde. Zelfs als je gelukkig bent, kunnen gedachten aan de oude partner terugkomen. Dat is normaal. We zijn mensen, geen computers. We kunnen emoties niet in vakjes stoppen die we alleen openen als we dat willen. Het is veel complexer dan dat.

Dat betekent echter niet dat je vergelijkingen moet maken tussen je overleden en je nieuwe liefde. Dat is niet eerlijk. Maar je nieuwe partner moet ook bereid zijn te accepteren dat er altijd een deel van jou zal zijn dat met verlies te maken heeft, en dat hij of zij niet perfect bij dat gat zal passen omdat geen twee mensen hetzelfde zijn. Maar dat is waar in elke situatie. Mensen zijn vreemde en moeilijke wezens, en elke relatie kent spanningen. Zolang je open bent met wat je voelt, en respecteert dat je partner het recht heeft om soms jaloers te zijn op een geest - een volkomen menselijke reactie - kun je dingen oplossen.

Als de aanwezigheid van een dode liefde niet kan worden opgelost, is de relatie misschien niet goed. En dat is prima. Er zijn dingen die de meeste relaties uit elkaar drijven. De relaties die wel goed lopen, lopen niet omdat ze perfect zijn. Ze werken omdat de mensen in de relatie bereid zijn om problemen op te lossen en genoeg respect hebben voor de ander om dat op een constructieve manier te doen.

"Ik weet niet of we gaan trouwen. We hebben allebei een verlies geleden - we hebben elkaar ontmoet in een steungroep. Maar we houden van elkaar en hebben elkaar geholpen om te groeien. Ik weet dat hij soms aan haar moet denken, en ik soms aan hem moeten denken. Maar weet je wat? Dat hoort bij elke relatie. Iedereen heeft een verleden. Je begrijpt hoe dat verleden de persoon van wie je houdt heeft gemaakt tot wie hij is, en je gaat ermee om. Dat is alles wat we kunnen doen."

-Nadia, 54

Het belangrijkste om te onthouden is dat je het recht hebt om gelukkig te zijn. Het is niet oneerbiedig tegenover je overleden liefde om weer gelukkig te willen zijn. Hij of zij hield tenslotte van je, en een deel van liefde is willen dat het voorwerp van je genegenheid vreugde in het leven ervaart. We zijn sociale wezens. Het leven neemt vreemde en grappige - en soms verschrikkelijke en tragische - vormen aan, maar uiteindelijk ben je nog steeds jezelf, een schepsel dat liefde nodig heeft.

We denken soms dat het romantisch is om nooit meer uit te gaan. En als dat zo is, is dat prima, want je hebt het recht om je leven te leiden zoals jij dat wilt. Maar het is geen mislukking, en ook geen verraad, om die eerste vonk van romantiek met een nieuw iemand te voelen, om uit te gaan, verliefd te worden, en intiem te zijn, na de dood van je liefde. Zolang je het benadert met eerlijkheid tegenover jezelf en je partners, kun je verder gaan. Het verleden zal altijd een deel van jou zijn. Dat betekent niet dat de toekomst afgesloten is.

Als je te maken hebt met de dood van een echtgenoot/echtgenote of partner en je hebt begeleiding nodig, dan kunnen de adviseurs van KEEN.com je helpen.