De mannelijke vriend en je geheime verliefdheid dilemma
Psychologen krijgen vaak telefoontjes van zoekers die vragen naar een "vriend". "Geeft hij om de vriendschap?" De helderziende hoort verwarring en een gekwetst hart in de vraag, wil helpen om duidelijkheid te verschaffen en de pijn te laten verdwijnen. Maar waar komt deze pijn vandaan?
Als vrouwen moeten we onszelf afvragen: "Wanneer zijn wij de architecten van ons eigen verdriet?" Simpel gezegd: wanneer bieden we een man platonische vriendschap aan, maar hopen we stiekem op meer? Of we ons er nu bewust van zijn of niet, door dit te doen, is het alsof we craps proberen te spelen met geladen dobbelstenen. De man denkt dat hij een echte vriend aan ons heeft. Maar we hebben een verborgen agenda. We plaatsen de man in een verlies-verlies situatie.
Vraag een man hoe hij zich voelt als zijn vriend tegen hem zegt: "Ik bel je morgen," en dan duurt het weken voordat de vriend daadwerkelijk belt. Hij zal je zeggen: "Het is niet erg, hij had het waarschijnlijk druk of zo." Vraag hem wat hij van zijn vriend vindt als er maanden voorbij gaan voordat ze samen een biertje gaan drinken en hij zal zeggen: "Hé, we hebben allemaal dingen te doen." Nogmaals, het is niet erg. Vraag een man hoe hij zich voelt als zijn beste vriend naar een Knicks-wedstrijd gaat met een andere vent en hij zal iets zeggen als: "Geweldig! Ik wilde zelf ook gaan, maar het is er nooit van gekomen."
Een man ziet hier geen enkel probleem in. De jongens zijn nog steeds maatjes; ze praten met elkaar wanneer ze maar even tijd hebben. Ze gaan nog steeds midden in de nacht uit als de ander een noodgeval heeft, zelfs als ze elkaar een jaar lang niet hebben gesproken. Geen probleem!
Zo gaan mannen met elkaar om. Ze kunnen trouwe vrienden zijn sinds de kleuterschool, maar ze schermen elkaar niet af in de paddock. Dit is waar wij vrouwen de kardinale fout maken om te vertellen een man het goed vindt om "vrienden" te zijn als onze gevoelens gecompliceerder zijn.
Als we een man vertellen dat we zijn vriend zijn, zal hij ons behandelen als een van zijn maatjes. Hij zal denken dat dat prima is ... en dat is het ook. We kunnen geen dagelijkse of wekelijkse telefoongesprekken verwachten, we kunnen geen exclusieve tijd verwachten, en we kunnen niet verwachten dat hij zijn activiteiten of verantwoordelijkheden opzij zet om beschikbaar te zijn voor ons - zijn "vriend". Hij zal niet meer voor ons doen dan hij voor een van zijn vriendjes zou doen en het is niet eerlijk van ons om dat te verwachten. We stapelen de kaarten tegen hem op als we het ene zeggen en het andere willen. Hij zal de schoft of de eikel blijken te zijn omdat hij zich niet realiseerde dat er een ander spel werd gespeeld. Dat is niet eerlijk tegenover hem en uiteindelijk schaadt het ons.
Het is niet zo gemakkelijk als men denkt om platonische vrienden te zijn met een lid van het andere geslacht als er veel seksuele spanning in het spel is. De seksuele spanning creëert een mist en we kunnen niet helder navigeren. We zien niet wat we doen met de man die we als vriend willen of hoe we onszelf in een kramp veranderen om te overcompenseren. Het enige wat we zien is wat hij niet voor ons doet. Wat we nu hebben zijn een heleboel verkeerd uitgezonden signalen die in wrok veranderen. Uiteindelijk komt de sloopexpert binnen, legt de aanklacht neer en de "vriendschap" implodeert van binnenuit.
Mannen willen de meeste dingen die wij vrouwen ook willen. Ze willen eerlijkheid, eerlijkheid en respect, vriendelijkheid, acceptatie en begrip. We moeten menen wat we zeggen, en zeggen wat we menen. Als onze gevoelens gecompliceerder en intenser zijn dan die van een platonische relatie, moeten we eerst onszelf onder ogen zien en diep in onszelf kijken. Het kan nodig zijn om uit de vriendschap te stappen met deze eenvoudige uitdrukking:
Ik besefte niet dat mijn gevoelens zo gecompliceerd waren. Ik wil dat je gelukkig bent en doet wat goed voor je is. Ik moet doen wat goed voor me is. Ik realiseer me nu dat ik op meer hoopte dan wat er op tafel lag. Het is alleen maar eerlijk om deze situatie wat afstand te geven, zodat ik mijn perspectief kan hervinden.
Door dit te doen, houden we onze integriteit en waardigheid intact, en bieden we hem het respect dat hij verdient, samen met de vrijheid om zijn eigen weloverwogen keuzes te maken. Het is niet altijd gemakkelijk om de weg van de hoogmoed te kiezen. Maar het versterkt onze innerlijke schoonheid en waardigheid, samen met onze eigenwaarde.
Er is genoeg liefde in het universum die op ons allen wacht om het met open armen, dankbaarheid en grote vreugde te accepteren.
Gerelateerde artikelen
