De gandhi-hitler as van relatie-idealen
Het lijkt misschien vreemd om in hetzelfde artikel te lezen over Mahatma Gandhi en Adolf Hitler, maar ze leken meer op elkaar dan algemeen wordt aangenomen:
- Zowel Mahatma Gandhi als Adolf Hitler waren kerels uit een kleine stad met nederige roots uit de lagere klasse.
- Beiden dienden met onderscheiding in grote oorlogen.
- Beiden waren gulzige lezers.
- Beiden onthielden zich van alcohol en drugs.
- Beiden waren vegetariërs.
- Beiden hielden van dieren en kinderen.
- Beiden hadden een langdurige relatie met één vrouw.
- Beiden onderschreven een bepaald spiritueel geloof.
- Beiden waren meesters in het in vervoering brengen van grote bevolkingsgroepen.
- Beiden hadden een enorme wilskracht die werd aangewend voor een specifiek ideaal.
Al deze eigenschappen samen maakten hen tijdens hun leven bijna goddelijk, en na hun dood zullen beiden nooit worden vergeten. Waarom ontwikkelde Hitler zich tot een van de meest gehate mannen uit de geschiedenis, terwijl Gandhi een van de meest geliefde mannen werd? De kern van elke man was een ander motiverend idee over hoe de wereld werkt en hoe hun idealen zouden moeten worden verwezenlijkt.
Hitler vond dat de dingen op een bepaalde manier moesten gaan, zelfs als daar geweld voor nodig was, terwijl Gandhi vond dat hoe een individu leefde uiteindelijk hielp bij wat de bedoeling was. Hitler probeerde de wereld te herscheppen naar zijn eigen beeld, terwijl Gandhi gaf een beeld van hoe het eenzame individu zijn of haar eigen idealen zou moeten naleven. Velen in India probeerden dan ook het voorbeeld van Gandhi na te volgen, terwijl velen in Duitsland gruweldaden begingen om één man tevreden te stellen.
Wat heeft dit met ons te maken?
Wanneer het op het leven en onze idealen aankomt, bevinden we ons ergens tussen de twee uitersten van een "Gandhi-Hitler-as" en worstelen we er allemaal mee. Net als Hitler hebben we moeite om de realiteit te accepteren en willen we onze wil opleggen aan een denkbeeldige bestemming. Het doordrukken van onze agenda is gebaseerd op het idee dat we absolute controle hebben over onze omgeving, en bij uitbreiding over de maatschappij waarin we leven. De realiteit is dat we over veel dingen geen controle hebben:
- We hebben geen controle over de benzineprijs.
- We hebben geen controle over de wachtrijen in de supermarkt.
- We hebben geen controle over de mensen die we kiezen.
- We hebben vooral geen controle over de mensen met wie we relaties aangaan.
Hitler had een lage drempel voor frustratie. De verhalen over zijn epische driftbuien zijn legio. De meeste kunnen al dan niet helemaal waar zijn, maar hij stond erom bekend dat hij schreeuwde tegen mensen die nee tegen hem durfden te zeggen of die zeiden dat zijn nieuwste idee onmogelijk kon worden uitgevoerd.
Wanneer het op relaties aankomt, vertonen we deze frustratie ook in meer of mindere mate. Bedenk eens hoe vaak je een van de volgende vragen hebt gesteld (of hebt overwogen te stellen):
- "Hoe komt het dat ik je nooit zie?"
- "Waarom moet ik al het bellen doen?"
- "Hoe komt het dat je nooit met me praat?"
- "Wanneer word je volwassen? "
- "Wanneer gaan we deze relatie naar een hoger niveau tillen?"
En nadat je niet het antwoord hebt gekregen dat je wilt, is de grootste vraag van allemaal:
"Wat moet ik doen om deze relatie te laten werken?"
Heb je nog niet genoeg gedaan? Heb je nog niet genoeg gegeven? Als je jezelf net zoveel liefde zou geven als je die andere persoon hebt gegeven, stel je dan eens voor hoe de kwaliteit van je persoonlijke leven eruit zou zien.
Gandhi vond het prima om lange tijd op één plek te blijven en zich te concentreren op de simpele dingen die hem plezier gaven. Hij spon katoen op een ouderwets spinnewiel. Hij bad. Hij maakte lange wandelingen. Hij las boeken, schreef en speelde graag met kinderen.
Door zich op zichzelf te concentreren en zijn overtuigingen na te leven, kwam de wereld naar hem toe. Hoogwaardigheidsbekleders zochten hem op in ashrams, gevangeniscellen of waar hij zich ook maar voor de nacht terugtrok. Honderden mensen per dag vroegen om zijn advies en zijn zegen en hij weigerde nooit iemand. Als hem een vraag werd gesteld, gaf hij een eerlijk antwoord en liet het vervolgens aan de vraagsteller over om wat hij te zeggen had te aanvaarden of te verwerpen. Gandhi heeft nooit geprobeerd om Hij was in staat om iedereen te accepteren, ook al was hij het niet met hen eens over hun overtuigingen. Om Gandhi na te volgen, moet u de focus weer op uzelf leggen en de dingen doen die uw leven zin en plezier geven. Sluit geen compromissen met jezelf om bij iemand te kunnen zijn. De persoon in wie je geïnteresseerd bent zal uiteindelijk naar je toe komen of niet. Het enige wat je kunt doen is je eigen leven leiden en accepteren dat je een ander niet kunt controleren.
Hun dood en zijn nalatenschap
De dood van Gandhi en Hitler benadrukken ook hun contrasterende nalatenschap. Het resultaat van het naleven van je idealen in plaats van ze af te dwingen komt duidelijk naar voren:
Toen Gandhi werd vermoord door een hindoe-extremist, had hij zijn droom om India te bevrijden van het juk van de Britse overheersing verwezenlijkt zonder zijn toevlucht te nemen tot een campagne van geweld. Hoewel hij veel pijn leed, stierf hij glimlachend.
Een nacht nadat Hitler met zijn vriendin Eva Braun was getrouwd, vermoordde hij haar, hun hond en zichzelf. Op het moment dat hij wanhopig werd, waren de geallieerden Duitsland vanuit het westen aan het verscheuren, terwijl de Russen vanuit het oosten hetzelfde deden. Alles wat Hitler had opgebouwd, werd om hem heen vernietigd.
In ieder van ons schuilt een beetje van zowel Gandhi als Hitler. In je eigen leven moet je kiezen tussen "leef je idealen" en "dwing je idealen af". Je leven is bedoeld om een positieve, mooie ervaring te zijn. Het is aan jou om dat prachtige leven te creëren en te leven. Het is aan jou om je eigen weg te vinden en een positieve bijdrage te leveren aan de wereld. Stop met het najagen van andere mensen. Stop met te eisen dat andere mensen doen wat nodig is om jou gelukkig te maken. Als je ze de kans geeft, komen er vanzelf geschikte mensen naar je toe die ontvankelijk zijn voor wat je gelooft en hoe je leeft.
Als je neigt naar het Hitler-uiteinde van het spectrum, dan kun je niemand anders dan jezelf de schuld geven wanneer al je "gecontroleerde" relaties mislopen en je uiteindelijk alleen en verlaten achterblijft. Geef jezelf de liefde die je verdient, en je zult versteld staan hoeveel mensen zullen proberen jouw voorbeeld te evenaren.
Andere artikelen van adviseur "Marshall Delaware"
