Als paragnosten weten we dat er periodes zijn waarin we een toename zien van bepaalde soorten oproepen. Rond deze tijd van het jaar, als de lente de lucht vult met wedergeboorte, worden televisies overspoeld met reclamespotjes die het moederschap vieren en de band die wordt gevormd tussen moeders en hun kinderen. Nu Moederdag nadert, is het een tijd om stil te staan bij de vrouw die hen het leven schonk en om haar gave te eren. Maar voor mensen die een gespannen relatie met hun moeder hebben, of geen bestaande relatie, kan dit een tijd van rouw en verdriet zijn.
Dat was het soort telefoontje dat ik kreeg van Donna, die achter in de dertig was en op dit moment geen relatie met haar moeder had. Die is altijd gespannen geweest, vertelde ze me. Ze hadden elkaar nooit vertrouwd en met goede reden. Als tiener had Donna uit haar moeders handtas gestolen, soms een slokje genomen van haar verborgen flesjes, en was ze 's nachts weggeslopen. Haar moeder las haar dagboek, snuffelde in haar geheimen en stond altijd klaar om Donna naar de keel te vliegen, waarbij ze de geringste spot als excuus gebruikte om lange beschuldigingen te uiten.
Zoals Donna het uitlegde, wist ze niet wat tot wat leidde. Was ze een gluiperd omdat haar moeder er van nature van uitging dat ze een gluiperd was en ze dus die rol had aangenomen? Of dacht haar moeder er zo over omdat er iets inherent stiekems aan Donna was? Of voedden ze zich met elkaar, deze wederzijdse spanningen, deze spiraal van verdriet? Hoe dan ook, de relatie bleef gespannen en toen Donna 18 werd, brak ze uiteindelijk. Er was geen laatste brul, geen grote knallende ruzie; het was gewoon dat ze een tijdje niet meer met elkaar spraken, en dan voor een langere tijd, en dan begonnen de jaren voorbij te glijden. Voor een tijdje was het bevrijdend. Maar nu brak Donna's hart bij de gedachte aan verspilde jaren.
Daarom belde ze me. Ze wilde weten of het mogelijk was om een relatie te hervormen die vol zat met tijd gedroogd aanmaakhout en tondel. Ze was bang dat het gevaarlijk was, dat haar moeder haar gewoon weer zou afwijzen. En ze was bang dat elke relatie die ze zouden aangaan even gespannen en pijnlijk zou zijn als de vorige keer. Donna vroeg zich af of ze dat wel nodig had in haar leven.
Tijdens onze sessie zijn we diep ingegaan op het verleden van Donna en haar moeder. Dit inzicht was de eerste stap om de relatie in de toekomst te herstellen.
Hoe Spirituele Wijsheid Donna hielp om haar relatie met haar moeder te begrijpen
Misschien is de belangrijkste reden waarom mensen van elkaar afdwalen wel dat er een onvermogen is om te communiceren. Dit gebrek aan communicatie komt van veel plaatsen, maar er zijn twee belangrijke: een onvermogen om jezelf te begrijpen en een onvermogen om anderen te begrijpen. Deze kunnen elkaar overlappen wanneer je te maken hebt met een moeder die zoveel heeft gedaan om te vormen wie je bent. Het is verwarrend, en daarom probeerde ik, toen ik een reading bij haar deed, tot op de bodem uit te zoeken wat haar dwars zat.
We spraken over haar moeder, en ik vertelde haar dat ik dacht dat ze er misschien alleen vanuit het perspectief van een kind naar keek. Ik voelde een diepe pijn in haar moeder en wilde meer te weten komen over wie ze was. De moeder was jong toen ze Donna kreeg, pas 22. Het was in een tijd waarin vrouwen voor het eerst echt hun vrijheid vonden nadat ze decennia lang verstikt waren geweest, maar haar moeder had die vrijheid niet omdat ze de verantwoordelijkheid had om een kind op te voeden. Donna begon te beseffen dat er delen van haar moeders leven waren die ze niet begreep.
Nou, niet iedereen is klaar om een moeder te worden. Voor Donna's moeder creëerde het een mengeling van liefde en wrok. Donna kon zien dat haar moeder probeerde streng te zijn, om te zijn wat zij dacht dat een goede moeder kon zijn, en dat leidde ertoe dat ze overdreven voorzichtig en overmatig paranoïde. Dat maakte het voor Donna gemakkelijk om in de rol van de ongehoorzame dochter te vallen omdat ze voelde dat dat al van haar verwacht werd. We werkten samen om tot het besef te komen dat beide kanten hierin een rol hadden gespeeld en dat ze elkaar hadden gevoed tot ze verhardden en er niets anders overbleef dan de maskers die ze droegen.
Ik voelde aan Donna dat ze voelde dat de persoon die ze toen was - een kleine pikdief en regelbreker - niet is wie ze nu is. Ze realiseerde zich dat ze die persoon nooit is geweest: Ze speelde enkel een rol. Ze voelde dat dat al lang verleden tijd was. En dus, vroeg ik haar: Denk je niet dat hetzelfde voor je moeder zou kunnen gelden?
Donna gaf toe dat ze daar nooit over had nagedacht. Ze zag haar moeder als een monolithische figuur, een en al grommende opdringerigheid. Maar dat is wat paranormaal en spiritueel advies kan doen. Het kan helpen een nieuw soort empathie te creëren. Net zoals je spiritueel adviseur jou kan zien, kan hij je helpen een ander persoon te zien. Het is de reden waarom we werken om te helpen verzoening vervreemde familieleden, omdat onze klanten niet langer zien hun familielid als een obstakel, maar als een menselijk wezen.
Natuurlijk, dit alleen betekende niet dat Donna en haar moeder waren ga ineens om mee te werken, en het verleden zou worden begraven en vergeten. Daar is werk voor nodig. Ik adviseerde Donna om realistische verwachtingen te hebben en te weten dat de weg gevuld zou zijn met bochten en kuilen. Maar ik zei haar ook dat als ze overeenkwamen om de maskers te laten vallen, om elkaar te zien voor wie ze werkelijk waren en niet door gebroken en bevlekte spiegels van perceptie, ze een kans zouden hebben. Die weg hoefde niet te eindigen, zolang ze maar af en toe in de schoenen van de ander zouden gaan staan.
Een slechte relatie met je moeder kan meer pijn doen dan een verloren liefde of een verbroken vriendschap. Maar het kan kan ook worden hersteld, met vastberadenheid, geduld, en het soort zelfkennis en empathie dat komt met spiritueel en paranormaal advies. Bel vandaag nog een adviseur op Keen om u te helpen uw nieuwe reis terug te beginnen.