Breakups zijn moeilijk... daar kun je gewoon niet omheen. Uit elkaar gaan is vaak moeilijk, zelfs als jij degene bent die de relatie beëindigt! Zelfs als je weet dat uit elkaar gaan het beste is wat je voor jezelf kunt doen, kan het pijnlijk en emotioneel desoriënterend zijn. Bij alle soorten scheidingen, van aangename vriendschappelijke scheidingen tot scheidingen waarbij de relatie op de klippen loopt, komen waarschijnlijk verlatings- en saamhorigheidskwesties naar boven.
Hoe lang de relatie ook heeft geduurd, u hebt waarschijnlijk het gevoel gehad dat u bij uw partner hoorde. Al was het maar voor korte tijd, u genoot van een gevoel van voltooiing en verbondenheid, waardoor u zich veilig, gekend en gewenst voelde. Als de relatie lang duurde, dan waren die gevoelens van verbondenheid waarschijnlijk dieper in je psyche verankerd. Tijdens een relatiebreuk worden de gevoelens van verbondenheid drastisch veranderd, waardoor gevoelens van verlating uit het verleden worden opgeroepen, maar ook gevoelens die op dat moment worden gevoeld.
Veel mensen hebben in hun jeugd te maken gehad met een vorm van verlating. Dat kan zijn gebeurd in de vorm van een scheiding, overlijden, een ouder die het gezin verliet, reizen, werk, oorlog, verslaving, misbruik, adoptie, enzovoort. Vaak kan het beëindigen van een relatie bijzonder pijnlijk zijn voor mensen die al vroeg in de steek gelaten zijn. Als we klein zijn, onderdrukken we vaak onze gekwetste, bange, boze, verwarde, verraden en verdrietige gevoelens om te overleven en door het verlies heen te komen.
Onderdrukte gevoelens gaan niet weg. Ze blijven alleen hangen op een plek in ons geheugen die onopgemerkt blijft door ons bewustzijn. Deze schuilplaats is wat veel genezers, therapeuten en mystici de Schaduw noemen. Wanneer we moeilijke momenten meemaken, zoals scheidingen die ons wegtrekken van onze ervaring van en ons streven naar geluk, beginnen we emotioneel te duiken in de onderdrukte herinneringen en gevoelens uit het verleden. De gevoelens die we in het "hier en nu" ervaren worden nog intenser. Dit is normaal en natuurlijk, vooral als iemand eerder een trauma heeft overleefd.
Verlating is traumatiserend voor kinderen omdat we van nature gehecht zijn aan onze ouderlijke figuren. We hebben een oerbehoefte om die band te hebben. Het is niets om ons voor te schamen, maar toch voelen velen van ons schaamte en zijn zich daar misschien niet eens van bewust. De schaamte die gepaard gaat met in de steek gelaten worden, heeft te maken met ons verloren gevoel erbij te horen. Hierdoor voelen we ons ongewenst en anders dan anderen en om hiermee om te gaan, leren we de gevoelens die we als kind hadden tot in onze volwassenheid te verbergen en te minimaliseren.
Dit onderdrukte gevoel kan verklaren waarom we zo vaak een gevoel van schaamte voelen als iemand het met ons uitmaakt of als we er niet in slagen een relatie te laten werken. We schamen ons omdat we "ongewenst" zijn en we schamen ons omdat we denken dat we er niet in geslaagd zijn om een relatie te laten slagen of omdat we een slechte keuze hebben gemaakt voor een partner. Als je je in het verleden nooit emotioneel of lichamelijk in de steek gelaten hebt gevoeld, ben je zeldzaam en heb je geluk. Toch ben je misschien niet immuun voor gevoelens van verlating en schaamte. Deze gevoelens kunnen ontstaan als je niet gewend bent afgewezen te worden en iemand ervoor kiest geen relatie met je aan te gaan. Of u kunt zich zorgen maken over het niet waarmaken van uw familiereputatie/traditie voor het hebben van solide en gezonde relaties.
Als we eenmaal de volledige reikwijdte begrijpen Als we weten waarom we ons voelen zoals we doen, kunnen we beginnen met het helen van de kern van de dingen die ons in de eerste plaats tot deze ervaring hebben geleid. Onderdrukt en onbewust verdriet van een verlating in het verleden kan gelijksoortige ervaringen naar ons toe trekken door relaties met mensen die het drama uit het verleden met ons zullen uitspelen. Het kan zijn dat onze geesten het drama orkestreren zodat we ons bewust worden van wat er in ons geheeld moet worden door de ervaring van pijn. Pijn zorgt ervoor dat we groeien, terwijl we liever gewoon hetzelfde zouden blijven.
Niemand wil door het leven gaan met een bewust of onbewust gevoel van verlatenheid, schaamte en een gevoel van niet thuishoren in de wereld. Als een relatiebreuk deze gevoelens in ons losmaakt, hebben we de keuze om verbitterd of depressief te worden en te leven als een slachtoffer - of we kunnen onze gevoelens voelen en leren hoe we er voor onszelf kunnen zijn. We kunnen leren hoe we van binnenuit een gevoel kunnen krijgen dat we erbij horen. We kunnen het innerlijke kind troosten dat zich nog steeds gekwetst en verloren voelt als gevolg van gebeurtenissen van lang geleden. Het is verbazingwekkend wat een beetje bewustzijn en jezelf toestaan om te voelen voor een persoon kan doen.
Het proces van genezing van een verlating in het verleden en een huidige breuk kan rommelig aanvoelen en er rommelig uitzien, maar het is een vruchtbare bodem voor persoonlijke en spirituele groei. Als we onze wonden helen en de schaamte loslaten, groeien we uit tot volwaardige volwassenen die zich bewust zijn en klaar zijn voor duurzame relaties. De eerste stap is het herstellen van de relatie die je met jezelf hebt door te begrijpen welke ervaringen en gebeurtenissen een residu van verdriet hebben achtergelaten dat bewust gevoeld, uitgedrukt en losgelaten moet worden.