Waarom voelt liefde zo moeilijk?
Wanneer we geboren worden, zijn we in staat en bereid om liefde te geven en te ontvangen - we zijn liefde. Omdat we liefdevol geboren worden, willen we van nature geliefd worden door onze ouders en willen we ook van hen houden. Deze poging van ons om lief te hebben en geliefd te worden binnen onze naaste familie is hoe we leren wat liefde is.
Het liefst zouden we allemaal ouders hebben die weten hoe ze van een kind moeten houden en liefde kunnen ontvangen. Dan zouden we allemaal kunnen opgroeien tot volwassenen die weten hoe ze deze gevoelens van diepe genegenheid kunnen uiten en ontvangen. Het creëren van gelukkige, gezonde en liefdevolle relaties zou voor ons vanzelfsprekend zijn. Maar voor velen van ons hebben onze ouders niet de nodige ervaringen opgedaan om deze gevoelens te cultiveren. Niet omdat wij niet geliefd zijn of omdat zij niet in staat zijn om lief te hebben, maar omdat zij ook nooit de nodige ervaringen hebben opgedaan onder de leiding van hun eigen ouders. En de ouders van hun eigen ouders kunnen ook beperkt zijn geweest - enzovoort. De mensen die het dichtst bij ons staan zijn gewoon niet altijd in staat om de nodige lessen te geven en te onderwijzen.
Er zijn talloze redenen waarom er over de hele wereld een tekort is aan deze menselijke basisemotie ... de uitdagingen van het menselijk overleven, oorlog, armoede, misbruik, enz. Levensomstandigheden, zoals de noodzaak voor mensen om veel uren te werken om te overleven, hebben ervoor gezorgd dat de meesten van ons, zelfs onder redelijk gezonde gezinsomstandigheden, niet voortdurend liefdevolle ervaringen opdoen in ons leven. Dit gebrek aan tedere zorg remt ons zuiver vermogen om lief te hebben en geliefd te worden en verklaart waarom Voor veel mensen kunnen romantische relaties zo moeilijk en pijnlijk zijn.
Omdat een groot aantal van ons is opgevoed door gewonde volwassenen die in hun eigen leven zijn gekwetst, is de manier waarop liefde er volgens ons uit zou moeten zien en zou moeten aanvoelen, vervormd. Uiteindelijk spelen we de familiedrama's uit ons verleden na en proberen we onze onvervulde liefdesbehoeften te laten vervullen door mensen die ons net zo behandelen als onze ouders deden, in plaats van de liefde te ervaren en uit te wisselen die in ons verborgen zit.
Het blijkt dus dat onze ouders misschien niet de beste bron zijn om te weten en te leren hoe we diepe wederzijdse genegenheid kunnen geven en ontvangen. We zouden er verstandig aan doen om vraagtekens te zetten bij overtuigingen over liefde die we van hen hebben opgepikt en die ons niet echt dienen.
Liefde kan eenvoudig worden omschreven ... het is een energie-uitwisseling tussen mensen waarbij het gaat om het zien, respecteren en investeren van tijd en energie in een andere persoon, terwijl je ook beschikbaar bent om de ogen, het respect en de liefdevolle tijd en energie van de ander te ontvangen.
Meer contact maken met je geest of je hogere zelf is een grote sleutel tot het hebben van gezondere en gelukkigere liefdesrelaties. Een deel van het pad om spiritueel of "bewust" te worden heeft te maken met begrijpen hoe onze familie en gemeenschap ons ofwel hebben gesteund ofwel hebben afgeleid van wie we werkelijk zijn en wie we zijn geworden. Als het gaat om menselijke relaties, moeten we ons bewust worden van wat ons wel of niet is geleerd over het geven en ontvangen van liefde.
Wanneer we werkelijk zien en begrijpen hoe deze ervaringen uit het verleden ons verbinden met onze huidige ervaring van liefde, worden we vrijer. We zijn dan in staat om het soort relaties aan te gaan dat onze ziel of "innerlijk kind" altijd heeft gewild en altijd al had kunnen hebben, als de wereld en het gezin bereid en in staat waren geweest om dit verlangen te ondersteunen.
Er zijn veel redenen waarom mensen hebben vermeden om te kijken naar wat er ontbrak op het gebied van liefde toen ze opgroeiden. Velen van ons moesten het hele liefdesvraagstuk negeren als we comfortabel wilden overleven binnen het gezinssysteem waarin we waren geboren, zonder een voortdurend gevoel van ontevredenheid. Het in twijfel trekken of uitdagen van ouders was tot voor kort zelfs niet toegestaan in de Westerse samenleving, dus het is geen verrassing dat volwassenen, wanneer ze volwassen zijn, aarzelen om hun opvoeding te analyseren.
Het kan heel moeilijk zijn, zelfs als volwassene, om in ons eigen hoofd en hart vraagtekens te zetten bij de kwaliteit van de liefde die onze ouders ons hebben gegeven, of bij hun vermogen om onze liefde als kind te ontvangen. Ouders hoeven niet als "slecht" te worden bestempeld, maar als we onszelf niet toestaan te erkennen en te rouwen om wat er ontbrak, dan zal dat waarschijnlijk onopgemerkt blijven in onze huidige romantische relaties. We zullen altijd gevoelens van ontevredenheid en verlangen ervaren of we zullen liefde niet lang toelaten omdat het te vreemd en overweldigend zal voelen en we zullen niet begrijpen waarom.
De angst en onwil om te begrijpen wat er gebeurt op het onbewuste, innerlijke-kind niveau is wat liefde zo moeilijk maakt voor veel mensen. Maar vergeet niet dat de uitdagingen en moeilijkheden proberen ons alleen maar wakker te schudden voor wat ons al een hele tijd ontbroken heeft. Zodra we dat onder ogen kunnen zien, kunnen we beginnen onszelf liefde te geven via onze relatie met spirit. We kunnen dan evolueren door helende relaties met anderen die inzien dat het mogelijk is met een beetje zelfwerkzaamheid en oefening.
Liefde kan en moet een stuk makkelijker zijn ... het is tenslotte onze natuurlijke staat.
Andere artikelen van Adviseur "Empathische Amanda"
