Werken liefdeselixers echt?
Zoals elke toegewijde Harry Potter fan je ongetwijfeld kan vertellen, is "Amortentia" de krachtigste liefdesdrank op de planeet. Literaire "muggles" daarentegen zullen waarschijnlijk meer klassieke voorbeelden noemen van magische liefdeselixers die werken, zoals in Shakespeare's A Midsummer Night's Dream, waarin Titania (Koningin van de Feeën) zonder het te weten een liefdesdrank krijgt toegediend terwijl ze slaapt, die bedoeld is om haar affecties terug te brengen naar haar vervreemde echtgenoot, Oberon. Helaas voor haar is de betovering zo dat ze verliefd moet worden op de eerste persoon die ze ziet als ze wakker wordt, en als gevolg daarvan wordt Titania per ongeluk halsoverkop verliefd op Bottom (een domme timmerman die tijdelijk de kop van een ezel heeft, dankzij alweer een magische betovering). Ondertussen gaan Hermia en Lysander uit elkaar wanneer Robin Goodfellow "de boel weer op stelten zet" door hetzelfde brouwsel op de oogleden van de slapende Lysander te smeren, zodat wanneer hij wakker wordt, de eerste persoon met wie hij oog in oog komt te staan, zijn ex-vriendin Helena is. Omdat dit Shakespeare is, volgt er natuurlijk een komedie, maar in de laatste akte is het "eind goed, al goed" voor de geliefden in kwestie.
Maar misschien wel de beroemdste van de literaire geliefden die het slachtoffer werden van een liefdesdrankje waren de miserabele Tristan en Isolde. Dit verhaal is van Keltische oorsprong en vertelt de tragedie van een jong koppel dat een liefdesdrank drinkt die hen in de diepste krochten van hun hartstocht stort - wat misschien wel goed zou zijn geweest, ware het niet dat ongemakkelijke feit dat Isolde al verloofd is om met iemand anders te trouwen. En die ander is de oom van Tristan, koning Marcus, aan wie Tristan de taak heeft toevertrouwd om de nu anders zo verliefde aanstaande bruid af te leveren. (Zoals je wel kunt vermoeden, loopt dit verhaal slecht af.)
Toepassingen in de echte wereld
Toverdranken zijn voornamelijk het onderwerp van fictieve verhalen over tovenaars, heksen en buitenwereldse beoefenaars van de magische kunsten, maar er zijn ook mensen buiten de literatuur die geloven in de kracht van liefdesspreuken. Al duizenden jaren, en in veel plaatsen over de hele wereld, vooral in culturen die worden gekenmerkt door sterke tribale tradities, is het gebruik van spreuken al lang en nog steeds een veel voorkomend verschijnsel[1].
In Zuid-Afrika bijvoorbeeld wordt een vorm van inheemse geneeskunde die "muti" (van het Zulu-woord voor "boom") wordt genoemd, nog steeds beoefend, zelfs in de nasleep van de overwegend slechte pers die suggereert dat muti het opofferen van kleine kinderen inhoudt met het specifieke doel om hun lichaamsdelen als spreukingrediënten te gebruiken. Hoe vergezocht dat ook klinkt, er zijn een paar extreme gevallen van dergelijke moorden genoemd, maar de meeste muti is veel goedaardiger[2].
Liefdesdrankjes: The Science & History
In een historische context maakten liefdesdrankjes deel uit van de traditie van vele oude beschavingen, waaronder China, India, Griekenland, Rome, en Egypte[3]. Van sommige van deze spreuken werd gedacht dat ze met behulp van occulte tussenkomst werden uitgevoerd, maar veel spreuken werden meer als geneeskrachtig beschouwd. Er moet zeker een onderscheid worden gemaakt tussen het opwekken van romantiek via magische invloed, of via meer lichamelijke middelen.
Aphrodisiaca, door velen beschouwd als een vorm van liefdesdrank, zijn genoemd naar de Griekse godin van de liefde, Aphrodite. Deze voedingsmiddelen zouden romantiek bespoedigen en het genot ervan vergroten, maar magie heeft weinig of niets met hun kracht te maken.
De wetenschap suggereert dat bepaalde stoffen die we innemen of inhaleren chemische veranderingen in het menselijk lichaam veroorzaken die ons ontvankelijker maken voor amoureuze neigingen, door bepaalde natuurlijk voorkomende neurotransmitters vrij te maken, zoals endorfine - dat stress vermindert en kan leiden tot gevoelens van euforie, en serotonine - dat de stemming reguleert. Naast oraal ingenomen afrodisiaca bestaan er ook geïnhaleerde stoffen die feromonen worden genoemd en die hun eigen krachtige, wetenschappelijk onderbouwde magie zouden uitoefenen op onze zintuiglijke receptoren om aantrekkingskracht op te wekken.
Liefdesdrankjes en Karma
Of je je liefdesdrankje nu graag doorspekt ziet met een beetje magie, of liever voor een meer "mokkelige" aanpak kiest, er zijn bepaalde ethische implicaties inherent aan het gebruik van liefdesdrankjes waar men altijd rekening mee moet houden. Afrodisiaca? Dat is toegestaan, zolang de persoon aan wie je ze serveert niet allergisch is voor een van de ingrediënten (schaaldieren en aardbeien mogen dan Cupido's vriend zijn, veel mensen reageren er zeer afkeurend op)
Maar je mag nooit, om wat voor reden dan ook, stiekem een liefdesdrankje in iemand anders zijn eten stoppen. Naast de mogelijke juridische gevolgen kunnen sommige chemicaliën, afhankelijk van de stof, zelfs als je ze als "onschadelijk" beschouwt, je beoogde geliefde fysieke schade toebrengen. Om uw karma schoon te houden, is het veel beter om gewoon te houden met liefde inducements die geen enkele vorm van fysieke interferentie met uw potentiële minnaar inhouden. Uw eigen charmes zijn genoeg om de juiste persoon te vinden.
Als u op zoek bent naar een bepaald iemand om onder uw liefdesbetovering te brengen, waarom laat u zich dan niet door een romantische adviseur van KEEN helpen bij het verzinnen van een trefzekere formule voor romantisch succes?
