Het erfgoed van louisiana voodoo

Iedereen die bekend is met New Orleans kent de legende van Voodoo Queen Marie Laveau. Hoewel Laveau's eigen nalatenschap formidabel is, maakte zij deel uit van een veel grotere praktijk van spirituele volkswijzen met wortels die terug te voeren zijn op voorouderlijke stamrituelen van de West-Afrikanen, voornamelijk het Fon-volk van Benin, dat via de slavenhandel naar deze kusten kwam. (1) Het grote aantal tot slaaf gemaakte Fon, die ook naar de Franse Caraïbische kolonies werden gebracht, zorgde ervoor dat veel van hun West-Afrikaanse tradities de reis naar de Amerika's overleefden.

Een van de redenen waarom de West-Afrikaanse traditie in Louisiana zo sterk is gebleven, heeft te maken met de overheersende Franse en katholieke invloeden op de slavenhouders aldaar. Terwijl het in noordelijker streken van het Amerikaanse Zuiden, waar slavernij werd bedreven, gebruikelijk was om slaven uit vele plaatsen van herkomst met elkaar te vermengen, en ook om families op te splitsen en leden te verkopen aan verafgelegen plantages, hadden slavenfamilies in Louisiana een veel grotere kans om tenminste enigszins intact te blijven, waardoor hun culturele gebruiken bewaard bleven. Een ander aspect van de West-Afrikaanse cultuur dat van grote invloed was op de lange levensduur en de kracht van de Louisiana Voodoo, was de verering van zowel ouderen als voorouders. Een rijke traditie van mondelinge geschiedenis zorgde ervoor dat de voodoo praktijken van generatie op generatie werden doorgegeven.

De Gris-Gris smeltkroes

Voodoo zoals we die nu kennen, ontstond toen de slaven zich vermengden met de Franse, Spaanse en Creoolse volkeren van Louisiana. Terwijl de culturen samensmolten in wat wel de "creolisering" van de regio wordt genoemd, werden tradities uit al deze culturen opgenomen in de Louisiana Voodoo.(2) De gewoonte om amuletten en amuletten te maken en te dragen voor bescherming en genezing of met het doel om vijanden kwaad te doen, vermengde inheemse volksmedicijnen met aspecten van de katholieke kerk, zoals het ceremoniële gebruik van wijwater, kaarsen, wierook en zelfs kruisbeelden.

Aan het begin van de Haïtiaanse Revolutie (1791-1894) werd New Orleans overspoeld door ontsnapte slaven, Creolen en "petit blancs" (blanken van de handelsklasse) die het conflict ontvluchtten.(3) Tegen 1809 was de bevolking van de stad bijna verdubbeld door de toevloed van vluchtelingen, wat de Voodoo-tradities nog meer versterkte.

Voodoo-koninginnen en -koningen, zoals Marie Laveau en Doctor John (ook bekend als Bayou John of Prince John), hadden niet alleen een grote macht over hun eigen gemeenschappen, maar over de hele bevolking van New Orleans. Vrouwen van Afrikaanse en Creoolse afkomst werden enkele van de meest dynamische beïnvloeders van hun tijd. Hun krachten werden zowel vereerd als gevreesd in alle lagen van de New Orleans samenleving, van de armste slaven tot de rijkste landeigenaren en kooplieden.

De traditie gaat door

De rituele ceremonies van de Voodoo-koninginnen een menigte van duizenden mensen kon trekken. De beroemdste rite, die elk jaar op Sint-Jansavond plaatsvindt, geniet ook nu nog populariteit en wordt beschouwd als de belangrijkste heilige dag op de Voodoo-kalender.

Juni 23 is de vooravond van de viering voorafgaand aan de feestdag van de heilige Johannes de Doper. Johannes de Doper, die naar verluidt zes maanden voor Jezus werd geboren, heeft een feestdag die een van de weinige is waarop de geboorte in plaats van de dood van de vereerde heilige wordt herdacht. De datum valt ook nauw samen met de junizonnewende, of midzomeravond, en is, net als de kerstavond, meer verbonden met de heidense dan met de christelijke kalender.

Rituele voodoo-doopsels worden sinds de tijd van Marie Laveau jaarlijks op deze avond uitgevoerd aan de oevers van Bayou St. John, en elk jaar wordt op het eiland van de Botanica des Heils ter ere van haar een ceremonie gehouden waarbij het hoofd van de heilige wordt gewassen. Tijdens de "lave tète" worden de deelnemers, gekleed in witte kledij en met witte hoofddoeken, "gedoopt" in het Voodoo-geloof. Er wordt hen ook gevraagd doopoffers mee te brengen ter ere van Marie, waarvan men denkt dat ze de belofte van een gezond en voorspoedig jaar in het vooruitzicht stellen. Dit kan van alles zijn, van voedsel tot haarversiering tot bloemen, kaarsen, rozenkransen en gris-gris-zakjes.

Een andere Louisiana-traditie die in deze tijd van het jaar plaatsvindt, is het maken van "St. John de Doper Water". De gewoonte wil dat Op de dag van het feest, 24 juni, moeten gelovigen een fles met rivierwater vullen terwijl ze het gebed van de Heer opzeggen (inwoners van New Orleans zweren bij water uit de baai St. John), waarvan wordt gezegd dat het de kracht heeft om ongewenste gasten van de drempel te houden.

Om de charme te laten werken, moet de fles op zijn kant worden gelegd met de bovenkant in de richting van de voordeur. Als er ongewenste gasten opduiken, zoals de politie, je huisbaas of je nare ex, roep je hardop de geesten van Sint Jan en Marie Laveau aan om voor je te bemiddelen. Terwijl je de bezwering uitspreekt, moet je de fles met je voet in de richting van de deur rollen. Zodra je ongenode gasten zijn vertrokken, rol je de fles terug naar waar hij stond (weer met je voet). Er wordt gezegd dat deze fles een heel jaar werkzaam blijft en alleen op de volgende feestdag op Sint-Jansavond moet worden bijgevuld.

Voodoo werkt al honderden jaren magisch. Hoewel het voor sommige aanhangers met de komst van de 20e eeuw uit de gratie is geraakt, is het geloof als een levend iets blijven evolueren en aanpassen aan de veranderende culturele tijdgeest van het diepe zuiden. Veel van de tradities van Voodoo zijn weer opgedoken en opnieuw populair geworden, en hebben opnieuw een eervolle en speciale plaats gekregen in het spirituele weefsel van Louisiana.

Heeft u het gevoel dat iemand u betoverd heeft? Raadpleeg een KEEN-adviseur en ontdek welke paranormale invloeden van invloed zijn op uw lot.