Ik wil jullie verhalen van verlies vertellen. Ik wil jullie verhalen vertellen van moeders die hun kinderen verloren, op een heel verschillende manier, maar met de open wonde van een leven dat niet geleefd werd. Eén verhaal gaat over een dochter die op een dag na school verdween. Het was de ergste nachtmerrie van elke ouder: elke tik van de tijd duwde je verder weg van toen het leven nog normaal en voorspelbaar was. De vragen, het gebrek aan slaap, de langzaam verdwijnende illusies die je beschermden tegen de realiteit. Voor te veel moeders in het land is deze nachtmerrie een wakkere realiteit. Voor Sandra, die ons belde om over haar vermiste kind te praten, omdat ze inzicht wilde krijgen in waarom dit had kunnen gebeuren, was de pijn een constante, zelfs na al die jaren. Ze wilde haar dochter gewoon nog een keer kunnen vasthouden.
Het andere verhaal gaat over een volwassen zoon die nadrukkelijk aanwezig is in het leven, maar afwezig is in het leven van zijn moeder. Hij heeft zijn vader en moeder en hun waarden lang geleden afgewezen, en terwijl er een voorzichtige en op e-mail gebaseerde relatie met de vader is, is die er niet met de moeder. Haar naam is Dee, en ze belde ons om haar verhaal te vertellen. "Ik weet," zei ze, "dat er mensen zijn die het slechter hebben. Ik weet dat mijn Marcus leeft en veilig is. Ik weet dat er mensen zijn die hun kinderen nooit meer zullen zien. Maar ik voel me alsof ik een van hen. Ik heb het gevoel dat ik mijn kind voor altijd kwijt ben."
Dee belde ons omdat ze hulp wilde bij de verzoening met haar zoon, of op zijn minst wilde begrijpen wat er mis ging. Dat gebrek aan begrip is een van de verscheurende pijnen van verlies. Wanneer een kind verdwijnt, kunnen we niet begrijpen hoe dit heeft kunnen gebeuren. Het lijkt een onnatuurlijk einde van de orde der dingen, een scheur in het weefsel van onschuld. Op dezelfde manier kunnen we niet altijd begrijpen waarom we een familielid verliezen aan drugs of aan een vreselijke echtgenoot of gewoon aan de wonden des tijds, en dat achtervolgt ons.
We worden niet alleen achtervolgd door het verleden, maar ook door een soort schaduwtoekomst. We worden achtervolgd door een leven dat had kunnen zijn. Moeders die ons hebben gebeld met de pijn van hun verlies, vertellen dat ze zich een ander pad hadden voorgesteld, een pad waarin hun kind gelukkig naast hen had geleefd. Een leven waar de meeste moeders van dromen als hun baby zijn eerste ademteugen uitblaast. Wanneer het leven er niet zo uitziet, wenden velen zich tot ons. Inzicht in het leven is een van de gaven die paranormale wijsheid en spirituele leringen overbrengen aan hen die luisteren. En inzicht in verlies en trauma is de manier om te helpen genezen, en mogelijk om het beter te maken.
Paranormaal begaafden en de vermisten
Wanneer mensen denken aan paranormaal begaafden en de vermisten, hebben we de neiging om te denken aan. We hebben zelfs adviseurs gehad hier op Keen . Als dat werkt, is dat geweldig - aan het eind van de dag, hoe meer mensen op zoek en het verhogen van het bewustzijn is altijd een goede zaak. Maar we hebben een ander soort reünie in gedachten, een reünie die misschien niet de onmiddellijke en vreugdevolle catharsis van een terugkeer heeft, maar die op zijn eigen manier helend is.
Sandra belde niet om ons te vragen haar kind te vinden. Ze belde omdat ze had gehoord dat een gesprek met een helderziende haar kon helpen het universum beter te begrijpen, en waarom het werkte zoals het werkte, en hoe ze zich een weg kon banen door de vaak wrede en onvergeeflijke aard ervan. Wat ze het allerliefst wilde, was haar dochter weer voelen.
We spraken over haar dochter, die op negenjarige leeftijd was verdwenen. Daarbij maakten we een spirituele verbinding. Het was in dit spreken, en in het aftasten van de band tussen moeder en dochter, dat Sandra begon te voelen dat de leegte gevuld werd. We onderzochten wat haar dochter voor haar betekende en en we keken in die schaduwtoekomst, het mysterie van wat nooit was, en stelden ons het leven voor dat ze hadden kunnen hebben. Door dit te doen, door de wereld te vermengen, maakten we het meer echt. Sandra mocht het aanraken, al was het maar even, en mocht een minuut lang in die wereld leven.
Er is natuurlijk geen definitieve vrede, maar aan het eind van onze sessie had ze het gevoel dat het gat dat ze altijd had gevoeld, in ieder geval een beetje warmer zou zijn. Ze wist dat het verlies niet zou verdwijnen, maar ze wist dat ze zich altijd kon verbinden met de toekomst die ze zich voor zichzelf en haar dochter had gewenst. En dat kon ze doen door de mogelijkheden van de spirituele wereld te onderzoeken.
Voor Dee, die een vervreemde zoon had die haar met een irrationele passie leek te haten, was de pijn anders. Er waren zoveel verschillende manieren waarop het had kunnen gaan, en de leegte in haar hart werd nog verergerd door fouten - echte en denkbeeldige. Het werd begrensd door schuldgevoelens en verwijten, die haar ervan weerhielden om uit te reiken. Ze werd ook geblokkeerd door angst: angst dat als ze dat wel deed, ze weer afgewezen zou worden. Op dit punt was haar toekomstige relatie een kat in een doos: Ze was dood noch levend; ze bestond als een mogelijkheid.
Met Dee spraken we over deze mogelijkheid en over wat ze echt wilde. We onderzochten de mogelijke toekomsten, die gekenmerkt zouden kunnen worden door toenemende droefheid of een versterkte ineenstorting van de uiteindelijke afwijzing. Een andere toekomst zou er een van geluk en vrede kunnen zijn. Het was hoogstwaarschijnlijk ergens daartussenin. Het genezen van relaties kost , vooral wanneer er een kloof van jaren ligt tussen geluk en het heden.
Dee's verlies was heel reëel, maar door deze mogelijke toekomsten te onderzoeken en een Tarotlezing te gebruiken om haar te helpen haar gedachten over verschillende mogelijkheden te onderzoeken, begon ze minder in de wereld van de verbeelding en meer in de echte wereld te leven. Haar keuzes werden duidelijker. Ze wist dat stilstaan zou zijn als balanceren op drijfzand. Ze moest gewoon de ene of de andere kant op bewegen.
Dat is de kracht van spirituele wijsheid en paranormaal advies. Het laat ons de wereld zien zoals die moet zijn en zoals die kan zijn, niet zoals we ons die willen voorstellen. We zien waarheden die anders misschien niet zouden zijn geopenbaard. We zien levens die geweest kunnen zijn en kunnen ze in overeenstemming brengen met het leven dat we nu hebben. Het stelt ons in staat, op een bepaalde manier, kracht en doel te vinden in het verlies en niet langer erdoor beheerst - om er voorbij te gaan.
Verlies geeft ons een verward doolhof, een tuin met kronkelpaden. We kunnen verstrikt raken in de kronkelende lianen en ons afsluiten voor het licht boven ons, of we kunnen ons een weg banen. We kunnen onze versie van vrede vinden als we de kracht en de moed hebben om de geheimen van het universum te onderzoeken, die, net als het gevoel van verlies, zo groot zijn als de tijd en klein genoeg om in ons hart te leven. Die kunnen we samen verkennen.
Als je te maken hebt met een verlies van welke aard dan ook, kan spirituele begeleiding je helpen. today.