Schuld en schaamte: het onderscheid begrijpen op een spiritueel niveau

Het eerste wat Sandra me vertelde was: "Ik denk dat ik mijn vriend moet verlaten."

Sandra, 47, was een financieel analiste in Bridgeport, Connecticut die me om advies vroeg over het beëindigen van haar acht maanden durende relatie met Bryan, een 50-jarige directeur van een non-profitorganisatie. Nadat ze via een online dating service met elkaar in contact was gekomen, was de koffie al snel geëscaleerd tot gezellige weekendjes samen, en nu waren hun familie en vrienden aan het samensmelten. Maar net toen de echte intimiteit begon, wilde Sandra er vandoor gaan.

"Wat is volgens jou het probleem?" vroeg ik.

"Ik denk gewoon dat we niet bij elkaar passen."

Sandra trok een defensieve muur op met haar niet-antwoord, maar haar aura sprak luid en duidelijk, een diepe blauwe plek uitzendend die waarschijnlijk al lang bestond voordat Bryan het toneel betrad. Ik voelde dat hij niets met haar pijn te maken had. Bryan bleek een goede luisteraar en een vriendelijke ziel te zijn. Hij steunde haar als een vriend en minnaar, en hun chemie was om voor te sterven, een diepe en prismatische verbinding die schommelde tussen moeiteloze harmonie en rood hete passie. Ze hadden het soort relatie dat ik voor al mijn cliënten wil.

Ik concentreerde me op een onderwerp dat Sandra's hele houding donker en gespannen maakte. "Bryans organisatie organiseert altijd van die feestjes om geld in te zamelen, en zo'n twee maanden geleden begon hij me te vragen om mee te gaan. Ik... ik vreselijk ze. Ik kan het niet meer doen. Maar als ik niet ga, heb ik het gevoel dat ik Bryan in de steek heb gelaten."

Blijkbaar was het bijwonen van deze borrels zo pijnlijk voor Sandra dat ze bereid was om haar hele relatie te laten vallen om ze te vermijden. Ik ben naar maar noch voedselvergiftiging, noch een vreselijk gesprek kon de meeste mensen ervan overtuigen om een man als Bryan te laten vallen. Nee, Sandra's probleem ging over iets veel groters dan het avondeten.

De kern van Sandra's probleem

De enige manier om Sandra te helpen, was om haar naar de tedere kern van haar ongemak te leiden. Ik stelde me Sandra veel jonger voor, in een tijd waarin haar aura helderder en helderder was. Plotseling verscheen er een ander meisje: lang, sierlijk en roodharig.

"Dat is Nancy!" zei Sandra toen ik het visioen beschreef.

Toen ze in groep zes zat, was de verfijnde, slimme en trendsettende Nancy haar idool, en in de dapperste zet van haar twaalf jaar op aarde had ze Nancy uitgenodigd voor een naschoolse snack. Ze was zo opgewonden Nancy's aandacht te krijgen dat ze alles uit de kast haalde om indruk op haar te maken, haar overstelpend met eindeloze monsters uit de voorraadkast en elke laatste hap van de roddels van de week opnoemend. Toen Nancy wegging, had haar moeder haar apart genomen en haar streng toegesproken.

"Wat heb jij een grote mond! Dat arme meisje had niet eens de kans om te praten. Succes met vrienden maken als je niet ophoudt met praten."

Sandra zuchtte verlangend. "Ik weet dat het dertig jaar geleden is gebeurd. Eigenlijk denk ik nooit meer aan Nancy. Maar... als ik er nu aan terugdenk, voel ik me zo schuldig."

"Nee, dat doe je niet," zei ik. "Je schaamt je."

Geschuld en schaamte

Geschuld en schaamte zijn zusjes die op elkaar lijken en die nogal eens met elkaar worden verward. Maar er is een cruciaal onderscheid. In de definitie van de bekende onderzoekster Brené Brown, schuldgevoel zegt: "Ik heb iets slechts gedaan", terwijl schaamte zegt: "Ik ben slecht."(1) Sandra geloofde niet dat ze een fundamenteel goed mens was die een fout maakte in een poging indruk te maken op haar klasgenoot. Ze had de boodschap geïnternaliseerd dat ze niet in orde was: ze was een flapuit, en dat moest ze verbergen.

Bijna iedereen voelt schuld en schaamte. Schuldgevoelens kunnen productief zijn. Als je met een schuldgevoel op een situatie reageert, kun je jezelf verantwoordelijk houden, je fouten toegeven en je inleven in de mensen die je hebt gekwetst. Maar als je je schaamt, zit je zo vast in zelfhaat dat het moeilijk is om verder te kijken dan jezelf. Wat een pech: je hebt jezelf gekwetst en je hebt het probleem nog steeds niet opgelost!

Terwijl schuldgevoelens je motiveren om het goed te maken en verder te gaan, leeft schaamte in je voort als een sinistere, vuilspuitende duivel. Schaamte zegt dat je in je kern geen liefde waard bent en dat je dus maar beter kunt gaan handelen. En schaamte lekt steevast uit op andere manieren. Je wordt defensief over de kwaliteiten waarvoor je je het meest schaamt, en je verafschuwt die kwaliteiten bij anderen. Als je vol schaamte zit, schaam je anderen. Sandra's moeder gebruikte schaamte om het gedrag van haar dochter te veranderen, misschien vanwege een verborgen wond van haarzelf.

De eenvoudige remedie tegen schaamte

Schaamte is zo machtig dat het een succesvolle vrouw als Sandra decennialang kan hinderen. Maar er is een eenvoudig tegengif: medeleven. Het is onmogelijk om schaamte te voelen als je ervoor kiest om van jezelf te houden en jezelf te accepteren. Dit is niet altijd gemakkelijk, maar zelfcompassie kan mettertijd worden gecultiveerd.

Ik vertelde Sandra dat we haar schaamte gingen bestrijden met een grote dosis warmte. Ik hielp haar contact te maken met een stem van binnen die ze troostend vond, een wijze ziel waarvan ze geloofde dat het haar beschermengel was. "Stel je voor dat die liefdevolle aanwezigheid de twaalfjarige Sandra troost," zei ik. "Ook al heeft de jonge Sandra over Nancy heen gepraat, is ze de liefde van de engel nog steeds waard?"

"Ja," zei Sandra, "natuurlijk is ze dat!"

De mythische kracht van namen

Sandra besefte dat ze haar relatie helemaal niet wilde beëindigen. Ze was wanhopig geweest om de geldinzamelingsacties van haar vriend te vermijden, omdat deze haar diepe, geheime schaamte over sociale contacten teweegbrachten. Ze wilde indruk maken op de donateurs, maar ze voelde zich zo beperkt door een zeurende interne stem die haar aanspoorde om haar mond te houden en uit de weg te blijven. Nu dat ze haar schaamte had benoemd, leek het niet meer zo bedreigend. Ik adviseerde haar om met Bryan over haar gevoelens te praten en zelfs om haar tedere herinnering te onthullen.

De vrijheid om onvolmaakt te zijn

Sandra schreef me een paar maanden later met verheugend nieuws over vooruitgang. Na onze sessie begon ze haar authentieke zelf te omarmen en deelde ze meer en praatte ze meer op Bryans banketten. In het midden van een gepassioneerd gesprek, liet ze zich meeslepen en onderbrak een zeer belangrijke donor. De vrouw wierp haar een blik toe, maar Sandra realiseerde zich haar misstap snel en verontschuldigde zich. "Vroeger zou ik naar de badkamer zijn gerend en gehuild hebben. Maar in plaats daarvan heb ik mijn fout toegegeven en het rechtgezet. En die donateur heeft ons haar grootste cadeau ooit nagelaten!"

Als je je schaamte niet bezit, bezit je schaamte jou. KEEN-adviseurs kunnen u helpen de schaamte te identificeren en te helen die je authentieke, ware zelf verstikt.