De kunst van het loslaten
Stel jezelf voor als een grote stad met al die bedrijvigheid. De snelwegen die van en naar je (de stad) leiden, zijn energiebanen. De snelwegen zijn ingesteld om soepel te stromen - energie in en uit de stad te sturen - naar het universum, andere mensen, enz.
Stel dat je een boodschapper stuurt (een van de snelwegen van en naar de stad) en je zegt tegen hem: "Haal dit voor me!" Maar in plaats van de boodschapper zijn instructies te geven en hem te laten halen wat u hem hebt gevraagd, besluit u elke beweging van hem te micromanagen. U vertelt hem welke richting hij op moet, controleert hem herhaaldelijk om er zeker van te zijn dat hij vooruitgang boekt en vraagt hem waarom het zo lang duurt.
Terwijl u hem micromanaget, beginnen de andere wegen die in en uit de stad leiden te lijden onder een gebrek aan aandacht omdat u zich zo concentreert op deze ene boodschapper en zijn reizen.
Wanneer u zich concentreert op een bepaalde weg (energie vasthouden), begint u andere wegen "in de steigers" te zetten en moet energie een alternatieve route nemen om te komen waar ze wil zijn. Je vertraagt het verkeer (wat je wilt of niet wilt) en je veroorzaakt opstoppingen (verwarring, onbalans), en misschien zelfs een paar botsingen (verdriet, boosheid).
Massaverwarring is het gevolg; wegen zijn geblokkeerd, auto's raken oververhit, omleidingen zijn niet goed aangegeven ... niemand weet waar hij heen moet. Welnu, dit beeld van chaos vertegenwoordigt u wanneer u probeert de richting van het verkeer te bepalen in plaats van uw koerier te vertrouwen om te halen wat u hebt besteld.
Nu kijken we naar de keerzijde: u geeft de koerier een taak en laat hem zijn werk doen. Terwijl de boodschapper orders opvolgt, je aandacht besteedt aan het in goede banen leiden van de bedrijvigheid in je stad en je ervoor zorgt dat alle verkeerswegen soepel lopen. Is het mogelijk dat de stad gewoon geweldig zal draaien ... zelfs efficiënter, en dat uw bode u levert wat u hebt gevraagd ... zonder dat u zelfs maar merkt hoe lang het allemaal heeft geduurd?
Alles is energie. Het wordt niet gecreëerd of vernietigd. Je bent gevuld met energie. Maar laten we zeggen dat je maar een beperkte hoeveelheid energie hebt om je leven te leiden. Wat als je van de 100% energie die je hebt, 50% richt op het object/de persoon die je wilt en je nu op 50% van je capaciteit zit? Misschien laat je van deze 50% die overblijft, 20% energie over voor familie/vrienden, 20% voor je werk, en 10% om voor jezelf te zorgen. Als dat het geval is, heb je een paar problemen:
- Je hebt geen ruimte voor nieuwe energie omdat je alles opgebruikt. De voortdurende stroom van energie die komt en gaat - de stroom die nieuwheid en vernieuwing mogelijk maakt - is gestopt.
- Je gebruikt de helft van je energiereserves om datgene wat je wilt naar je toe te trekken. Volgens de natuurkundige wet duwt de energiekracht die je gebruikt om datgene wat je wilt naar je toe te trekken, in feite datgene weg dat je het meest wenst.
- Je gebruikt zoveel energie om je op één object te concentreren, dat de andere gebieden van je leven niet hun "eerlijke deel" krijgen. Het resultaat is dat je leven echt uit balans is ... en niemand kan een gezonde relatie, een gezonde werksfeer of een gezond zelf hebben als ze zoveel van hun toegewezen energie aan één item besteden. Gelukkige, gezonde, evenwichtige mensen trekken meer geluk naar zich toe Dit brengt ons bij...
De kunst van het loslaten
"Loslaten" is niet alleen van toepassing op de grote dingen in je leven - het is van toepassing op alles en iedereen. Het gaat over stromen en de energie laten bewegen zoals het hoort. Het is een prachtig proces dat, als je eenmaal in de gewoonte van het doen, zet je in een veel gelukkiger en meer vreedzame plaats. Je merkt ook dat wat je wilt veel gemakkelijker naar je toe komt, ongeacht de grootte van datgene waar je je energie op richt. Loslaten opent de snelwegen van energie die voorheen in aanleg waren.
Niemand houdt ervan om iets los te laten. Maar als we loslaten, ontdekken we het volgende:
- We geven de illusie van controle op en krijgen in feite meer controle.
- We vertrouwen op iets dat groter is dan onszelf.
- We zetten in op onszelf en geloven in onszelf en ons geluk, zonder enige beperking.
- We bevrijden onszelf van zorgen en angst.
- We bevrijden onszelf van de emotionele pijn/schade die we onszelf vaak toebrengen met ons gedrag en onze verwachtingen.
- We laten zien dat we in "Goddelijke timing" geloven - wat komt, komt wanneer het moet komen en niet eerder.
- We vertrouwen & geloven in een Hogere Macht.
- We geloven dat die Hogere Macht voor ons zal zorgen (wat ons een gevoel van veiligheid geeft dat we niet hebben als we niet vertrouwen of geloven).
- We weten dat we alleen lijden door onze eigen keuzes en onze eigen hand, niet die van iemand anders.
- We krijgen kracht - er is kracht voor nodig om weg te lopen van iets wat je wilt voor wat je weet dat juist is (maar dit komt ons zelfvertrouwen op alle gebieden van ons leven ten goede).
De kunst van het loslaten leren is als het winnen van de loterij van het leven. Alles wat ik hierboven heb genoemd en wat we winnen, is zo positief. Er is eigenlijk niets negatiefs aan loslaten - echt waar! We voelen bijna altijd een gevoel van verlies als we iets loslaten. Maar als je je concentreert op alles wat je wint bij het loslaten, brengt de winst je vaak wat je wilt. Wat u als een verlies ervaart, hoeft niet langer als zodanig te worden ervaren.
Denk eens aan dit scenario: U hebt belangstelling voor een bepaalde persoon die nergens heen lijkt te gaan. In al de tijd dat je met deze persoon omgaat, komt het nooit tot een echte relatie, of als dat wel het geval is, is het vergeven van de problemen. En je besteedt veel tijd aan het willen van deze persoon, of het willen dat "dingen beter worden" totdat je het eindelijk niet meer aankunt, de deur dicht doet en wegloopt. En dan ... wil deze persoon bij je zijn.
Er is een gezegde: "Ze komen pas als je ze niet meer wilt." Eigenlijk is dit gezegde onnauwkeurig. Het juiste gezegde zou moeten zijn: "Mensen komen bij je als je je energie niet langer op hen richt."
Het gebeurt omdat je de energie loslaat die het leven verstikte uit wat je het liefste wilde. Je begint je op jezelf te richten en steekt je energie in andere gebieden, waardoor je evenwichtiger en gelukkiger wordt, waardoor er energie vrijkomt rond die man of vrouw die je uiteindelijk hebt opgegeven.
Het trieste en interessante aan bovenstaand scenario is dat het nooit op die manier hoeft te gaan. We hoeven nooit te bouwen aan de negatieve "bagage" (wrok, pijn, onzekerheid, enz.) die we vaak met ons meedragen als gevolg van zoveel energie te richten op een niet-reagerend persoon. We hoeven ons leven nooit in de wacht te zetten. Ons leven hoeft nooit uit balans te zijn en we hoeven nooit te "wachten". De persoon zal naar ons toe komen als dat de bedoeling is en zal veel sterker in ons leven komen, als we onze behoefte om de situatie te controleren gewoon "loslaten".
Dit is een belangrijke les omdat het niet alleen betrekking heeft op relaties; het heeft betrekking op elk gebied van ons leven. Loslaten is een levensles die ons in staat stelt heel gelukkige mensen te zijn.
Waarom hebben we dan zo'n moeite met loslaten?
In de eerste plaats is loslaten heel erg beangstigend. Als we iets loslaten, of het nu gaat om een baan, een relatie of iets op een ander levensgebied, geven we ons volledige vertrouwen. De meesten van ons hebben moeite met vertrouwen. Als we loslaten, doen we in feite die oude oefening waarbij we onze ogen sluiten, onze handen langs onze zij houden en achterover vallen, en hopen dat de mensen achter ons ons zullen opvangen. In deze oefening is het echter niet zozeer een persoon die achter ons staat te wachten om ons op te vangen - het zijn wijzelf en het pantheon van een Hogere Macht waarin we geloven.
Soms houden we onszelf voor de gek door te denken dat we kunnen "doen alsof". We denken dat we het universum kunnen doen geloven dat we het hebben opgegeven en dat we ons concentreren op andere aspecten van ons leven. We denken dat als we gewoon stil blijven, proberen onszelf bezig te houden en tegenover iedereen (en onszelf) ontkennen dat we wachten en ons leven in de wacht zetten, dat het object/de persoon die we willen zich dan voor ons zal aandienen. Maar al die tijd houden we eigenlijk ons oog op wat we willen, uit angst dat als we onze energie loslaten, het weg zal komen.
De behoefte om te controleren maakt het moeilijk om los te laten. Maar wat houd je precies in de hand als je je leven in de wacht zet, energie vasthoudt waarvan je weet dat je die moet loslaten, en toestaat dat andere gebieden in je leven uit balans raken door je intense focus op één gebied? Je hebt gelijk - je hebt niets in de hand.
Naast het feit dat je het object/de persoon waarop je je zo concentreert niet krijgt, verspil je ook nog eens een periode in je leven die je nooit meer terug zult krijgen. We hebben dit allemaal wel eens gedaan, dus neem het jezelf niet kwalijk. Het leven gaat over leren en genieten. Leren om alleen maar van het leven te genieten kan in feite heel moeilijk zijn.
Loslaten is een proces en ieder mens laat los wanneer hij daar klaar voor is, en niet eerder. Je kunt niet worden gedwongen om iets "los te laten" en vaak, als er een poging wordt gedaan om het loslaten te forceren, proberen we het stevigst vast te houden.
Maar als we besluiten om dat gewenste object los te laten ... wat een vrijheid vinden we dan! Het vermogen om diep adem te halen komt weer tot ons. We beginnen mogelijkheden te zien in alles om ons heen. We beseffen hoe dom het is om zo stevig vast te houden en te "wachten" tot er iets gebeurt.
Dus waar houd jij je in je leven aan vast en als je het zou kunnen loslaten, zou je dieper kunnen ademen, meer controle krijgen en misschien, heel misschien, iets heel goeds naar je toe kunnen laten komen?
Andere artikelen over de Wet van Aantrekking
