De behoefte aan liefde versus zelfacceptatie
Het is verbazingwekkend te ontdekken dat een groot aantal mensen zichzelf als ellendig omschrijven. Wat nog verbazingwekkender is, is dat veel van deze mensen geen traumatische gebeurtenissen in hun achtergrond hebben meegemaakt. Dus waar komt deze ongelukkigheid vandaan? Men hoort vaak de uitspraak: "Ik heb liefde nodig om gelukkig te zijn."
Dingen als liefde en bevestiging die je denkt nodig te hebben om gelukkig te zijn, zijn niet aangeboren of instinctief, zoals voedsel, slaap en water. De "behoefte" aan liefde en bevestiging is voor een groot deel gecreëerd en in je bewustzijn geïmplanteerd door televisie, films, reclame, internet, tijdschriften, of wat we "massamedia" noemen."
De massamedia hebben een krachtige motivatie om deze behoeften te paaien tijdens de meest kwetsbare jaren van je leven: financieel gewin! De dieet-, fitness- en huwelijksindustrieën in Amerika brengen elk jaar miljarden dollars in het laatje. Reclame maakt ook reclame voor auto's, kleding, meubels, alcohol, antidepressiva, zelfhulpboeken en al het andere dat een behoefte in onze psyche kan creëren en kan worden gebruikt om winst te maken.
Heb je ooit goed gekeken naar reclames voor pizza en fastfood? Is het je wel eens opgevallen hoe voedsel wordt getransformeerd tot fetisj-liefdeobjecten? Dat is geen toeval. Als mensen zichzelf haten, grijpen ze naar alles wat hen een gevoel van bevrediging en controle geeft. De fast food industrie maakt De angst en onrealistische verwachtingen die worden gecreëerd door beelden die ons laten zien hoe we op de een of andere manier tekortschieten of wat we zouden moeten hebben om geluk te bereiken, resulteren in onbevredigende relaties en eindeloos hunkeren. Onze "behoeften" kunnen nooit volledig worden bevredigd.
In plaats van te vragen: "Waarom kan ik geen liefde vinden om gelukkig te zijn?" zou de vraag moeten zijn: "Wat is er mis met de manier waarop ik nu ben?" Als die vraag eenmaal gesteld is, stopt de "behoefte". Vraag je serieus af wat er mis is met hoe je bent. Het is echt waar dat niemand perfect is. Je zult waarschijnlijk ook moeten toegeven dat je lang niet zo slecht bent als televisie, films en tijdschriften je hebben doen geloven.
Eén visie op de goede oude tijd, vóór de uitvinding van de massamedia, is dat mensen zichzelf meer beoordeelden naar hun daden:
- Ben ik zelfvoorzienend?
- Ben ik een goede buur?
- Draag ik op een positieve manier bij aan de maatschappij waarin ik leef?
- Draag ik financieel mijn steentje bij?
- Houd ik me aan de wet?
- Ben ik een actief lid van mijn kerk?
- Zorg ik voor mijn gezin?
Een paar eeuwen geleden maakten mensen zich niet druk over liefde en bevestiging. Degenen die grote dingen gingen doen, beoordeelden zichzelf op basis van hun daden. Er was een element van decadentie, net als nu, maar dingen zoals neuroses, Onzekerheid, stemmingsstoornissen, eetstoornissen en het idee dat we dingen van buitenaf nodig hebben om interne problemen op te lossen, waren nog niet zo wijdverbreid als nu.
Vóór de opkomst van de massamedia waren mensen niet bezig met liefdevol zijn, omdat ze al een gevoel van zelfrespect bezaten. Dat voorrecht hebben we niet meer, omdat we door de reclamemakers zijn gehersenspoeld en denken dat we op de een of andere manier tekortschieten. In de loop van ons leven hebben we naar miljoenen reclamespots gekeken en geluisterd die ons hebben verteld dat we arm, dik, lelijk en losers zijn. We hebben onszelf laten conditioneren om te veel aandacht te besteden aan onze zogenaamde "gebreken" en ons gedrag te veronachtzamen.
Even erger nog, we hebben onszelf laten geloven dat we egocentrisch en egocentrisch zijn als we onszelf beoordelen op ons gedrag. Je hoeft geen doctor in de sociologie te zijn om erachter te komen dat mensen die hun eigenwaarde baseren op hun daden, niet gemotiveerd zullen zijn om elke cent die ze hebben uit te geven aan oppervlakkige bezigheden, omdat ze niet de "behoefte" zullen voelen om liefdevol gevonden te worden.
De belangrijkste relatie die je ooit zult hebben, is de relatie die je met jezelf hebt. Anders zul je altijd die knagende "behoefte" blijven voelen. Kinderen groeien op en leiden hun eigen leven. Een partner kan die "behoefte" tijdelijk bevredigen, maar zal nooit in staat zijn het verlangen te vervullen dat elke dag de kop opsteekt. Beroemd worden zal nooit een verlangen voeden naar liefde en validatie. De geschiedenis van zowel Hollywood als de popmuziek laat zien dat massale liefde nooit genoeg is - er zijn genoeg beroemdheden die zijn bezweken aan zelfmoord, middelenmisbruik, eetstoornissen en talloze mislukte relaties.
Ultimately, you have to accept and respect yourself. Het is tijd om de juiste vragen te stellen. Wat doe je precies? De kans is groot dat wat je doet positief is, dus moet je een positief lid van je gemeenschap zijn. En als je een positief lid van je gemeenschap bent, hoe slecht kun je dan zijn? Dit is geen gemakkelijke of snelle remedie om geluk te bereiken. Het concept is gemakkelijk te begrijpen, maar bijna onmogelijk innerlijk te aanvaarden. Maar begin de juiste vragen te stellen en je zelfacceptatie zal reëler lijken dan je denkt.
Andere artikelen van adviseur "Marshall Delaware"
