De blinddoek afnemen: hoe een lezing met tarotkaarten u kan helpen slechte gewoonten te doorbreken en een gelukkiger leven te leiden

Iedereen heeft waarschijnlijk wel eens een versie gehoord van de beroemde uitspraak "Zij die zich het verleden niet kunnen herinneren, zijn gedoemd het te herhalen", of zijn bekend met Albert Einstein's definitie van waanzin, namelijk "steeds weer hetzelfde doen en dan andere resultaten verwachten". Het is waar dat oude gewoonten moeilijk af te leren zijn, maar soms zien we gewoon niet wat het is aan ons eigen gedrag of denkproces dat de gebeurtenissen van een negatieve cyclus keer op keer in gang zet.

Als we terugkerende cycli van negatief gedrag volgen, kan een van de redenen zijn dat we onszelf conditioneren om te geloven dat we voorbestemd zijn om te falen, wat de reden ook is - we zijn niet slim genoeg, niet mooi genoeg, te oud of te jong, te arm of te weinig sociale contacten, of het is dat eeuwenoude excuus: "Ik lijk altijd gewoon pech te hebben." Je moet uitzoeken hoe je die slechte gewoonten kunt doorbreken, want hoe hoopvol je ook bent als je aan een nieuwe onderneming begint, als je onderbewustzijn al signalen uitzendt dat het doel dat je nastreeft buiten je bereik ligt, hoe meer je ernaar reikt, hoe verder weg het lijkt te liggen.

Dit principe maakt deel uit van iets dat het , wordt genoemd, wat in feite inhoudt dat wat we het universum insturen, is wat er bij ons terug zal komen. Het is waar dat cycli van vaak werken om in ons nadeel, maar er is geen regel die zegt dat dat moet. Volgens dezelfde logica is er geen reden waarom je geen positieve energie het universum in zou kunnen sturen, met positieve resultaten als gevolg.

Maar soms beseffen we niet eens dat we negatieve signalen uitzenden. Dat was zeker het geval toen Lizzie bij me kwam voor een reading.

Déjà Vu All Over Again

Soms als ik iemand voor het eerst ontmoet, komt er meteen een beeld uit de tarot in me op. Lizzie was de vleesgeworden Acht van Zwaarden, waarin een vastgebonden en geblinddoekte vrouw gevaarlijk dicht bij een opkomende vloed loopt die haar in zee zou kunnen meesleuren.

Lizzie leek te aarzelen om me de hand te schudden of in de stoel te gaan zitten, alsof zelfs die simpele dingen tot nare gevolgen zouden kunnen leiden. Uiteindelijk nam ze plaats en kalmeerde ze zichzelf, maar haar opgekropte energie en frustratie hing zo dik in de lucht dat je het met een mes kon snijden ... of misschien met een zwaard.

"Het was moeilijk voor je om hier te komen, nietwaar? vroeg ik haar.

Zij beaamde dat dat zo was. "Ik heb me mijn hele leven al gevangen gevoeld," gaf ze toe, "maar ik zie gewoon geen manier om los te komen. Welke beslissing ik ook neem, in de liefde, op het werk, wat dan ook - het lijkt altijd de verkeerde te zijn."

Ik liet haar de Acht van Zwaarden. "Zoals dit?"

"Precies!" zei ze.

"Bekijk de kaart eens van dichterbij," stelde ik voor. "Wat zie je nog meer?"

"Ik weet het niet zeker," zei ze. "

"Dat klopt," antwoordde ik, "en de kans is groot dat ze uit dat kasteel komt. Het enige wat ze nu nog moet doen om haar leven weer onder controle te krijgen, is uitzoeken hoe ze daar kan terugkeren, maar ik denk dat zij - en jij - daar wel wat hulp bij kan gebruiken. Laten we eens kijken of we die blinddoek af kunnen doen, zodat je kunt zien waar je heen gaat en kunt uitzoeken welke richting je op moet."

Ik vroeg Lizzie zich te concentreren op de kracht die haar tegenhield, terwijl ik het dek schoof. "Probeer het je voor te stellen", zei ik tegen haar. "Misschien was er een gebeurtenis die de cyclus voor het eerst in gang heeft gezet, zoals iets dat je ooit pijn heeft gedaan en nooit is genezen?"

Toen ik aan de uitdrukking op haar gezicht kon zien dat zich in haar hoofd een beeld had gevormd, vroeg ik Lizzie een kaart te trekken.

"Hier is de situatie op gebouwd," legde ik uit, terwijl ik De keizer kaart tussen ons in op tafel legde. "Jij bent opgegroeid in een huis waar veel regels waren, en geen ruimte voor excuses. Sommige van die regels leken je waarschijnlijk nogal willekeurig, maar toch werd er van je verwacht dat je je niet alleen aan de regels hield, maar ook dat je uitblonk. Komt dat in de buurt?"

Lizzie vertelde me dat het was waar. Haar vader, een kolonel van de Amerikaanse marine, eiste discipline en perfectie, en weigerde genegenheid als iemand in het gezin niet aan zijn normen voldeed. "Haar vader is een geweldige man, maar bij hem was het altijd 'mijn manier of de snelweg'," onthulde ze.

"Het volgende waar ik wil dat je over nadenkt," zei ik tegen haar, "is hoe je op die kracht hebt gereageerd om de persoon te worden die je nu bent." Deze keer, nadat ze zich had geconcentreerd, trok ze de Tien van manden. Hier is een figuur, overbelast, gebogen tot een karwei dat waarschijnlijk boven zijn kracht om alleen te volbrengen. Toch ziet hij geen mogelijkheid voor hulp, of zoekt hij geen hulp die in werkelijkheid niet ver weg is - omdat hij zijn hoofd niet opheft om te kijken, maar zich uitsluitend concentreert op de taak die hem wacht.

"Dit is je zelfvervullende voorspelling in een notendop. Ik denk dat als jij iets aanpakt, het alles of niets is," zei ik. "Het probleem lijkt te zijn dat je aan dingen begint voordat je weet wat 'alles' eigenlijk is, dus eindig je met 'niets'."

Het laatste waarop ik Lizzie vroeg zich te concentreren, was de energie die ze in haar leven zou moeten brengen om het patroon te veranderen. Ze koos voor de Koningin van Pentakels. Een mooie koningin zit in een weelderige tuin, omringd door zowel wat de natuur heeft geleverd, en wat ze zelf heeft gekoesterd tot bloei. "Zie je het contrast tussen deze kaart en de eerste?" vroeg ik Lizzie. "Wat deze kaart je zegt is dat je een balans moet vinden tussen het mannelijke en het vrouwelijke, en dat vergt een heroriëntatie op een paar verschillende niveaus. Ten eerste moet je begrijpen dat er discipline voor nodig is om een tuin te laten groeien, maar er is ook liefde voor nodig en je moet de dingen op hun eigen tempo laten groeien. Rome is ook niet in één dag gebouwd, toch? Je moet proberen om dingen in kleinere, beter te doen stappen op te delen en leren om elke prestatie als vooruitgang te zien."

"En wat is het tweede?" vroeg ze.

"Het tweede," zei ik tegen haar, "is dat het niet per se een mislukking hoeft te zijn als iets een andere richting opgaat dan je oorspronkelijk van plan was. Wees niet zo streng voor jezelf, oké?"

Toen Lizzie vertrok, lachte ze. Het was veel om te bevatten, maar ik hoopte dat de boodschappen die ze die dag had ontvangen voor haar zinvol zouden zijn en dat ze zou leren om positieve energie het universum in te sturen, al was het maar een beetje per keer, zodat die na verloop van tijd zou worden opgebouwd en ze, wanneer ze weer bij haar was, een veel gelukkiger en bevredigender toekomst tegemoet zou gaan.

Schijnt iets dat je probeert niet te lukken? Waarom laat je een KEEN De adviseur opent deuren naar je verleden die de sleutel kunnen zijn tot een betere toekomst. toekomst?