Vragen om opslag: de tarot kan je helpen je innerlijke moed te vinden.

Weliswaar willen weinigen van ons bepaald worden door de hoeveelheid geld die we hebben of verdienen, maar er zijn er maar weinigen onder ons die zich daar nooit zorgen over hoeven te maken of over hoeven na te denken. Huur of hypotheek betalen, rekeningen betalen, sparen voor je pensioen, op vakantie gaan: het heeft allemaal geld nodig en daarom is het iets dat altijd in ons achterhoofd zit. De belangrijkste manier om aan geld te komen is natuurlijk via ons werk, en daarom kan het vragen om loonsverhoging belangrijk - en moeilijk - zijn.

Wanneer we om loonsverhoging vragen, vragen we niet alleen om een hoger salaris: We verkopen onszelf, laten zien wat we waard zijn en zeggen: "Dit is wie ik ben: erken mijn talenten, bijdragen en waarde. We aarzelen om dit te doen, omdat we maar al te vaak het gevoel hebben dat onze kwaliteiten niet zullen worden erkend. Een afwijzing van een verhoging wordt, terecht of onterecht, gezien als een afwijzing van ons zelf. Zo zou het niet moeten zijn. Jij bent je baan niet, en er zijn een miljoen redenen waarom je misschien geen loonsverhoging krijgt. Maar je zult er nooit een krijgen als je er niet om vraagt, en daar zijn moed, een gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen voor nodig. Het verkrijgen van deze drie eigenschappen is een reden waarom zo veel mensen psychische adviseurs en Tarot lezers op Keen bellen om te begrijpen wie ze zijn, wat ze willen, en waar ze naartoe gaan. Jezelf bewust worden van jezelf is de eerste stap naar een echte verhoging.

Verleden zelftwijfel

Een cliënt van mij, Tonja, werkte al bijna vijf jaar op haar werk bij een bedrijf dat professionele achtergrondcontroles uitvoerde jaren. Het was geen glamoureuze baan, maar wel een vaste, en ze was blij dat ze was aangenomen nadat haar stad zwaar was getroffen door de recessie en ze was ontslagen bij haar vorige baan. Het salaris was niet geweldig toen ze begon, maar ze was dankbaar dat ze het kreeg en ze werkte hard.

Tonja was trots op haar harde werk en haar prestaties. Ze had zelfs een nieuwe rapportageprocedure ingevoerd die tijd bespaarde en de klanten van het bedrijf erg blij maakte. Het ging goed met het bedrijf, en nu de recessie grotendeels achter de rug is, begon Tonja het gevoel te krijgen dat ze veel meer waard was. Het probleem was dat ze niet wist hoe ze er om moest vragen.

Toen ze me belde, had ze er al maanden over gepiekerd (eigenlijk al jaren, maar pas de laatste maanden begon ze zich te ergeren aan de onevenredige verhouding tussen het werk dat ze deed en wat ze verdiende). Ze zei tegen zichzelf dat ze het natuurlijk waard was, maar een seconde later voelde ze dat dat niet zo was. Als ze het waard was, zouden ze haar al opslag aangeboden hebben, dacht ze. Ze was doodsbang om naar het kantoor van haar manager te gaan en afgewezen te worden. Ze had het gevoel dat het een bijna onverdraaglijke vernedering zou zijn.

Dit is de positie waarin veel mensen zich bevinden als ze ons bellen om opslag te vragen. Ze zijn zo bang dat iemand "nee" zal zeggen, dat ze het niet willen vragen. Dit komt natuurlijk voort uit zelftwijfel, en dat is precies waar Tonja zich bevond toen ze me belde.

Wat Tonja tijdens onze sessie wilde weten was waarom ze zo terughoudend was om om opslag te vragen en of het wel een goed idee was om dat te doen. Ze was bang dat ze de relatie met haar werkgever zou verpesten en dat ze zou ontdekken dat ze niet "zoveel waard" was als ze dacht. dat was ze. We hebben drie kaarten getrokken om wat antwoorden te vinden.

De tarot wijst de weg

De eerste kaart die ik trok was De Toren. Het is een vreemde en onheilspellende kaart, die een toren laat zien die explosief uit de grond barst, ondergedompeld in vlammen en bliksem. Het geeft aan dat er een tijd van omwenteling en verandering zal aanbreken, meestal beschouwd als onrust. In de verleden positie betekent het dat de omwenteling wordt veroorzaakt door iets dat in het verleden is gebeurd - een voorafgaand trauma of gebeurtenis.

Tonja vatte dit natuurlijk op als een teken dat ze ontslagen zou worden als ze het zou vragen. Maar, zo vertelde ik haar, dat was niet het geval. Wat er in het verleden was gebeurd, zo bespraken we, was dat ze was heen en weer geslingerd door de economische omwenteling aan het eind van het vorige decennium. Ze was banen kwijtgeraakt en had moeite om iets fatsoenlijks te vinden. Ze was erdoor getekend, en dat leidde tot het tumult in haar hoofd over het vragen om opslag. Ze was bang om haar werkgever ook maar een beetje van streek te maken. Maar ze wist wat ze waard was, en er zou een storm in haar hoofd opsteken als ze het nooit zou vragen. De Toren betekende niet dat het slecht zou aflopen als ze om opslag zou vragen, het betekende dat als ze het niet zou vragen, ze gebonden zou zijn aan het verleden en minder in staat om haar toekomst in eigen hand te houden.

Voor mij werd deze lezing bevestigd door de tweede kaart die ik trok, de Zes van Wijzen. Op het, een nobele ridder rijdt op een zuiver wit paard, omringd door zes staven bekroond met krans. Het symboliseert de overwinning en voorspelt een tijd van grote triomf die voor ons ligt.

Voor Tonja, in de huidige positie, verbeeldde deze kaart dat de triomf nog niet hier is en dat het niet onverdiend zou zijn. De kaart vertelde ons dat als Tonja de moed had om haar zelfvertrouwen te ontdekken en haar waarde werkelijk in te zien door om opslag te vragen, zij een grote overwinning zou kunnen behalen. De kaart zei niet dat de overwinning de hare was, maar dat het de hare kon zijn als ze ernaar reikte.

De derde kaart die ik trok was de Acht van Pentakels, die een ambachtsman laat zien die op een bank zit te hameren op de pentakels. Hij is ijverig in het toepassen van zijn vaardigheid. Hij weet dat het pad dat voor hem ligt vol werk is, maar dat hij op weg zal gaan en het werk zal doen waarvoor hij bedoeld is.

In de toekomstige positie, zo vertelde ik Tonja, was de Acht van Pentakels een kaart die liet zien dat om te krijgen wat je wilt, je ervoor moet werken. Dit heeft haar niet ontmoedigd. Ze wist dat vragen om opslag betekende dat ze een portfolio moest samenstellen met haar bijdragen en met haar bazen moest praten over waarom ze het waard was. Het betekende niet verslappen, zelfs niet voor een dag, om hen te laten zien dat zij niet alleen het soort werknemer was dat een loonsverhoging verdiende, maar dat zij er ook een was wier loyaliteit en geest zij zouden willen belonen, behouden en cultiveren. Dat betekende dat ze zich niet moest verstoppen in dankbaarheid omdat ze vijf jaar geleden was aangenomen, maar dat ze die dankbaarheid moest combineren met haar verdiende eigenwaarde om te vragen wat haar toekwam.

Ik kon Tonja natuurlijk geen opslag garanderen. Maar wat ik haar wel kon vertellen, was dat haar eigenwaarde niet gebonden was aan een resultaat, en dat ze de moed kon opbrengen om meer te vragen. Ongeacht de uitkomst zou ze in zichzelf de kracht ontdekken om zichzelf niet door een spiegel met mislukkingen en frustraties uit het verleden te zien, maar door een spiegel waarin de toekomst over haar heen werd weerspiegeld schouder. Tonja had haar vertrouwen, ze wist wat ze wilde, en ze was bereid te vechten om het te krijgen. Dat was het geschenk van de Tarot.

Als je de moed moet opbrengen om een grote stap in het leven te zetten of iets moeilijks door te komen, kunnen adviseurs op Keen help.